Jest to wybrzeże wyspy Aarhus. Nikt nie wie, dlaczego ma przydomek ubóstwo i zapewne nigdy się nie dowiemy.

Ariadna od jakiegoś czasu leciała nad oceanem, trzymała się blisko brzegu. Wypatrywała czegoś ciekawego. Była znudzona monotonią tego miejsca. Tylko szeroka plaża i woda. W końcu postanowiła się zatrzymać w małej zatoce. Wylądowała na piachu, zwinęła skrzydła i podeszła do skał, po czym położyła się w cieniu. Obserwowała fale rozbijające się o brzeg.

Wędrowała między drzewami, aby w końcu dotrzeć na rozciągający się nad plażą zatoki klif. Położyła się i zwiesiła łeb. Patrzyła w piasek na dole, po którym spacerowały czerwone kraby. W końcu jej wzrok odwróciły fale rozbijające się o skały wystające z wody, a zaraz potem smok. Była to rosła, fioletowa smoczyca, której pysk nie wyglądał na jeden z milszych. Przymrużyła oczy, gdy słońce się do nich dostało. Teraz mało co widziała.

Ziewnęła szeroko. Gdy tak patrzyła na to miejsce, na ten spokój, na fale rozbijające się o brzeg, to czuła, że jest coraz bardziej senna. Nagle poczuła, że jest obserwowana. Uniosła łeb i zaczęła się rozglądać. Zauważyła obcego smoka, jednakże tamten nie wyglądał agresywnie, więc po chwili straciła nim zainteresowanie.

Czując na sobie wzrok smoczycy ziewnęła przeciągle. Po chwili obca istota ją znudziła. Wstała i odbiła się od krawędzi klifu, po czym ruszyła w kierunku ciekawszych miejsc.

Po jakimś czasie również podniosła się i odleciała w stronę innych terenów.